coś ciekawego

Wysłany: Czw 19:59, 30 Mar 2006

Mati napisał:

tereSKA napisał:

[quote="Zielona Ijak tu żyć by nie zwariować :/

żyć twórczo, odpowiedzialnie i uczciwie

Uratuje nas kawa, punkrock i zabawa ! Laughing

oby zbożowa (kawa) Smile

Wysłany: Czw 21:43, 30 Mar 2006

W takim razie zapomniałaś dodać, że jeszcze żyć ..ZDROWO. Very Happy

Wysłany: Czw 21:48, 30 Mar 2006

Zielona napisał:

W takim razie zapomniałaś dodać, że jeszcze żyć ..ZDROWO. Very Happy

ale Ty nie zapomniałaś Smile

żyć zdrowo jak tylko się da, bo niestety nie zawsze to się udaje...
ale warto się starać

„Posłanie do Nadwrażliwych”

Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
za Waszą czułość w nieczułości świata
za niepewność – wśród jego pewności
za to że odczuwacie tak jak siebie
samych zarażając się każdym bólem
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością
która nie ma dna
za potrzebę oczyszczania rąk
z niewidzialnego nawet
brudu ziemi
bądźcie pozdrowieni

Bądźcie pozdrowieni Nadwrażliwi
Za Wasz lęk przed absurdem istnienia
I delikatność niemówienia innym
tego co w nich widzicie
za niezaradnosć w rzeczach zwykłych
i umiejętność obcowania z niezwykłością
za realizm transcendentalny
i brak realizmu rzeczowego
za nieprzystosowanie do tego co jest
a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskończone-nieznane-
niewypowiedziane, ukryte w nas

Bądżcie pozdrowieni Nadwrażliwi
Za Waszą twórczość i ekstazę
Za Wasze zachłanne przyjażnie,
Miłośc i lęk, że miłość mogłaby
Umrzeć jeszcze przed Wami

Bądżcie pozdrowieni Nadwrażliwi
Za Wasze uzdolnienia-nigdy niewykorzystane
(niedocenianie Waszej wielkości nie pozwoli
poznać wielkości tych, co przyjdą do Was)
za to, że chcą Was zmienić
zamiast naśladować
ze jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za Waszą boską moc zniszczoną przez
zwierzęcą siłę
za niezwykłość i samotność
Waszych dróg

Bądżcie pozdrowieni Nadwrażliwi

Kazimierz Dąbrowski

Vicious znam, znam i uwielbiam ten wiersz, jest jak terapia...

Ja jeszcze zamieszczę swoje Razz

Mów do mnie

Mów do mnie, oceniaj,
Przecież mnie nie znasz..
Lecz jeśli ma być ci lepiej
Posłuż się wszystkimi metaforami,
Uderzaj we mnie moimi słowami

Moje ja- przeciwko mnie samej...

Tyle już było, wciąż o tym samym,
Wszystkie zachwyty, miłość i kwiaty,
Niedola, smutek, śmierć i ból..
Mów do mnie... no, mów...

Rzucaj osądy niczym czary,
Baw się w magika, proroka, psychiatrę,
Mów do mnie dalej- bezosobowo
Przecież mnie nie znasz- oceniasz SŁOWO
Lecz łatwiej tobie zaglądać w głębie,
Głębie, o której nie masz pojęcia
Nie to co piszę, lecz tym kim jestem,
Oceniaj, badaj, krytykuj, śmiej się.

Formalnie nie mam ci nic do powiedzenia,
Zbawco, sędzio, krytyku sumienia
Chociaż kamienie opadną z nieba
I choć się skruszy najtwardsza skała
Może i ciebie skrzywdzi kiedyś ziemia,
A może ludzie, bo ziemia zbyt słaba..

Mów do mnie.. dalej.. wrażliwy esteto,
Co chciałby czytać tylko „czyste piękno”
Ty, co się brzydzisz brzydoty, smutku, strachu...
Popatrz na życie.. przyjrzyj się światu..

Póki wiele sił...

Szary świat wciąż do przodu gna
Nie zatrzyma się czas- tak mi żal.
Szary świat kręci się tyle lat,
Dla wielu minął już czas,
Dziś ziemia kryje ich twarz
W sercu pustkę mam...

Cichy szum, martwy śpiew , szelest drzew..
..nie bój się, pragnę przytulić Cię-
Proszę nie mów „nie”...
Jesteśmy jeszcze my-nie jest źle,
Póki wiele mamy sił
Drogę wskaże nam ktoś,
Albo sami znajdziemy ją.
Później znów, złowrogie postacie- zablokują nasz sens,
Zniknie wszystko co w nas
Nadzieję rozwieje wiatr..

Lecz...
nie poddamy się
- w rzeczywistość zmienimy sen,
Choć to trudne jest..
Wierzę.. i Ty wierz..
Że uda się